Welcome to South Africa

Quote: “Welcome to South Africa”.

Hé, hallo iedereen! Hoe is het daar in het koude, witte Nederland? Ik zit hier nog geen 4 weken en kan het nu al niet eens voorstellen hoe koud het is daar haha.

Goed, dan gaan we beginnen met vertellen wat ik de afgelopen 4 weken alweer heb uitgespookt hier in Port Elizabeth (PE). Het zou kunnen dat je af en toe een raar woord tegen kom, maar ik zal het zo goed mogelijk proberen uit te leggen. Veel leesplezier!

“Welcome to South Africa “. Deze zin heb ik misschien wel 30 keer gehoord de afgelopen maand. Het schijnt een beetje de standaard zin te zijn voor als er iets gebeurd wat eigenlijk een beetje gek is, vreemd is, niet kan of ronduit belachelijk is. Of je nu wijst op de vreselijke rijkdomverschillen in PE, de tarieven dat met de minuut verandert of de stroom opeens in de halve stad uitvalt voor een halve dag, er wordt gereageerd met; Welcome to South Africa. Alsof het hier de normaalste zaak van de wereld is. Sterker nog, dat is het!

Op dit moment ben ik dik 3 weken aan het werk voor Ready4life (R4L), maar wat doe ik nu eigenlijk? Het is een vraag wat mij al meerdere keren gevraagd werd vanuit Nederland, dus vooruit;
Ik doe gelukkig niet 1 opdracht of project, maar meerdere. Hoofdzakelijk zal ik aan het werk zijn met een ándere organisatie dan R4L, namelijk het Northern Arts Festival (NAF). Dit festival wordt in september in the ‘Northern areas’ van PE gehouden, waar jaarlijks meer dan 70.000 man op af komen. Dit 3 daags evenement staat in het teken om jong talent een podium te bieden in de muziek, dans en kunst wereld. Er zullen ook grotere namen aanwezig zijn, maar dat is meer voor marketing redenen. Samen met Sarah zullen wij verantwoordelijk zijn voor verschillende departementen zoals Marketing, PR, Media, Sales. Sponsorship & fundraising enzovoorts. De grootste uitdaging zal zijn om dit evenement op te zetten, zonder geld. Daarom zullen er kleine evenementen georganiseerd worden om geld in te zamelen, zoals een Golf Day, een Opera House Event en een Gala. Ook deze zullen wij zelf gaan organiseren. Enfin, hier kan ik pagina’s over vol schrijven, maar dat zal ik jullie besparen.

Voor R4L zullen wij ook het een en ander organiseren, en dan vooral de Study & Career exhibitions. Deze Expo’s worden gehouden voor de middelbare scholieren en de werkloze in bepaalde regio’s van PE. Hier komen bedrijven, banken, universiteiten en andere betrokkenen zoals de brandweer en het leger om jongeren te vertellen over wat zij doen met als doel deze jongeren aan het denken te zetten over hun toekomst, omdat zij vaak na hun 16e van school gaan. Deze expo’s worden 4 keer per jaar georganiseerd en dat doen wij geheel zelf. Zo zullen er nog andere projecten zijn waar ik en Sarah betrokken bij zullen zijn, maar daar ook later meer over.

Wat heb ik nog meer gedaan de afgelopen weken? Dan moet ik ook even goed nadenken hoor. Ik maak ook tenslotte zoveel mee.

Sinds dat ik begonnen ben met werken ben ik vooral bezig geweest met de eerste expo dat gehouden zal worden in de wijk Gelvandale. Dit is een van de meest arme buurten in de regio en tegelijkertijd de meest onveiligste. Hier ben ik langs de scholen gegaan om hun uit te nodigen voor de expo en heb ik presentaties gehouden voor de klas om hierover te vertellen. Ook ben ik al op de radio geweest om dit te promoten. Overdag zit ik veelal op kantoor en daar ben ik relaties op aan het bouwen met zo veel mogelijk mensen, want daar draait alles om in dit wereldje. Het werken in Zuid Afrika gaat wel een tikkeltje anders dan ik gewend ben, moet ik zeggen. Ik heb verschillende vergadering bijgewoond inmiddels en het gaat er hier compleet anders aan toe. Je kan hier bijvoorbeeld echt niet zeggen dat je iets een slecht idee vind. Ik zal een voorbeeld geven: Stel iemand zegt iets, en je weet eigenlijk al dat het hem niet gaat worden. In Nederland zou je diegene op z’n gekst afkappen en zeggen dat het geen goed idee is. Hier in PE, is dat TOTALLY NOT DONE! Je moet die mensen eerst een compliment geven voor het idee, er even over nadenken en dan pas later op terug komen. Je zegt dan; ‘Ik zat er nog even over te denken, en hoewel jouw idee erg goed is, mag ik voorstellen om het ‘zus of zo’ te doen. Meegerekend dat uiteraard alles in het Engels moet, is het vreselijk vermoeiend om hier steeds over te moeten nadenken. Ik hoop dat ik deze gewoontes mij snel eigen kan maken, want het is best lastig af en toe. Daarom ga ik ook Zuid Afrikaans Engelse lessen volgen. Dit gaat niet zozeer over vocabulaire en dergelijke, maar meer over HOE je dingen zegt. Erg leerzaam dunkt mij.

Enfin, naast het harde werken is er natuurlijk ook tijd voor plezier! En plezier hebben wij hier, hoor! De weekenden zijn vaak al een maand van tevoren vol gepland, want er is zat te doen hier. Het eerste weekend heb ik jullie al verteld in het vorige verhaaltje. Het 2e weekend hadden wij op zaterdag wederom een feest, dit keer in ons huis, want het was carnaval in Nederland! Dit konden wij natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan, dus wij verkleden! Hier kwam wel meteen een probleem, want er zijn hier uiteraard geen winkels waar je die gekkigheid kan halen. Dus er zat maar 1 ding op met zoveel vrouwen in huis. Jawel, verkleed als vrouw. Tom en ik lieten ons, licht tegen onze zin, helemaal optutten door het vrouwelijk schoon in ons huis. Zij zagen het al helemaal zitten natuurlijk. We hebben met z’n 2en dik een uur in de make-up gezeten en het resultaat mocht er zijn zeg! Wij waren omgetoverd tot twee onzettend…. Ja, hoe gaan we dit eens noemen..? Naja, de meest sexy man-vrouwen van PE?? Geen idee, het zag er niet uit in ieder geval. Veel te grote borsten met een iets te duidelijke tepels erop, je kent het wel. Toch opvallend dat de vrouwen in het huis hun ogen niet van onze borsten konden afhouden, om nog maar niet te spreken over de Afrikanen die langs kwamen. Ach, je moet er iets voor over hebben om indruk te maken, toch?
Na een geslaagde avond, dachten wij dat het wel verstandig zou zijn om met onze brakke hoofden te gaan surfen. Buiten de droge monden en lichte hoofdpijn na, was het toch wel een goed idee, want wat is dat gaaf zeg! Na een paar oefeningen in een zwarte wetsuit in de brandende zon op het strand, gingen we dan eindelijk het water in. Na wat geklungel in het begin, ging het toch wel redelijk. Sarah en ik konden na een uurtje een beetje staan. Terwijl de rest nog flink aan het uit proberen was, ging het vooral met Sarah erg goed. Ik denk dat wij er een nieuwe hobby bij hebben.

Het weekend daarop hadden we, voor de verandering, een feestje bij weer een ander Nederlands huis. Wederom erg gezellig, maar verder niet heel bijzonder. Zondag een heerlijk rustig dagje gehad in de tuin om aan onze lichte tinten te werken.

Het weekend daarop, afgelopen weekend dus, is tot nu toe het hoogtepunt sinds mijn vertrek een maandje geleden. We hadden de vrijdag vrijgenomen, zodat we een extra lang weekend hadden om eens op pad te gaan. De rest van het huis had ook besloten om een weekendje weg te willen, dus zo gezegd zo gedaan, Inmiddels zijn er 5 andere mensen bij gekomen, dus momenteel zitten we met 11 in een huis. Na wat overleg en de gouden tip van Marieke (de oprichtster van R4L), gingen Sarah en ik, een dag eerder dan de rest, op pad.

Graaff Reinet en Nieu Bethesda
Op een donderdag na het werk vertrokken wij in ons gehuurde autootje richting het noorden. We wisten van tevoren dat we niet in één keer door konden rijden, want je ‘mag’ hier niet in het donker rijden. Het is formeel gezien wel toegestaan, maar het wordt ten zeerste afgeraden omdat er in Zuid Afrika zogeheten Kudu (Koedoe). Dit zijn een soort uit de kluiten gewassen herten met enorme hoorns. Het kenmerk van deze dieren zijn, is dat ze in plaats van wegrennen als ze een auto met lichten zien in het donker, deze eigenwijze dieren er recht op af gaan. En geloof me, dat wil je niet. Dus daarom dat wij voor donker ergens moesten stoppen en slapen, voor wij onze weg konden vervolgen naar Graaff Reinet. Wij kwamen uiteindelijk in de wereldstad Jansenville terecht. Wie kent het niet? Dit gehucht had een paar honderd inwoners en lag werkelijk in the Middel of Nowhere! In een straal van meer dan 100 kilometer was er, buiten het prachtige landschap, niets, maar dan ook werkelijk niets te vinden. We sliepen in een B&B wat overigens een prima verblijf was. Na een heerlijk ontbijt (lees: friet, worst, ei en bacon) vervolgende wij onze weg richting Graaff Reinet. Na een rit van nog dik anderhalf uur berg opwaarts (in een Opeltje Corsa uit de jaren nul) waren we dan eindelijk op de plek van bestemming. Dit klein, pittoresk dorpje had maar twee grote attracties; De Nederlands Gereformeerde Kerk, midden in het dorp en het prachtige landschap rondom het dorp, waar je voor moet betalen wil je dat zien. We hebben uiteindelijk beide bezocht en het was fantastisch. De kerk leek verassend veel op mijn eigen kerk in Klundert en het park waar we doorheen reden was ook erg vermakelijk. We hebben springbokken, herten, kudu’s, roofvogels, kleine aapjes, en ongeveer 5000 insecten gezien. Dat laatste was een klein irritatie puntje, maar hé! Welcome to South Africa, toch?! Tegen de avond kwamen de andere en toen zijn we naar de ‘Valley of Desolation’ gegaan. Het uitzicht op deze berg was adembenemend. De uitgestrekte velden en bergen in de verte, de rotsen en valleien waar we op uit keken en de prachtige zonsondergang was een waar hoogtepunt. ’s Avonds hebben we nog lekker nagenoten onder het genot van een braai en een wijntje.
De volgende dag stonden we weer vroeg op om naar het volgende avontuur te rijden; we waren op weg naar Nieu-Bethesda. Dit klein, toeristisch dorpje lag nog eens 100 kilometer verder en 700 meter hoger dan Graaff Reinet. We hadden via Marieke een tip gehad om naar een farm, net buiten dit dorpje te gaan. Dit oord, want dat was het, had prachtige accommodatie, midden in de natuur, met zwembad en alles erop en er aan, wat heel vreemd leek in dit gebied, want we zaten weer in de Middel of Nowhere. Daar hebben we s avonds wederom een braai gehad en marshmallows gebakken bij een kampvuur. De volgende ochtend besloten we om een klein wandeltochtje te houden en als klap op de vuurpijl kregen wij nog een tour door het 70 vierkante meter landschap van de farm. Dit kregen we achterop een ‘bakkie’ (een soort pick-up). We stonden met 8 man op dit ding en we crosste door het landschap heen. Na dit spannende tripje hebben wij onze spullen gepakt en zijn we weer vier uur naar huis gereden, dit maal berg afwaarts. Dit weekend was tot nu toe het beste weekend wat ik hier heb meegemaakt, simpelweg omdat de buitengewoon spectaculaire landschappen van Zuid Afrika je werkelijk stil doen maken. And that is saying a lot!

Ik hoop dat ik jullie een beetje benieuwd heb gemaakt naar de foto’s? Een selectie ervan komen komende week op mijn Facebook, dus daar kunnen jullie ze zien. Als mensen komende week ook nog willen Skypen, stuur mij maar een berichtje, dit kan namelijk ook.

Ik wens jullie alle sterkte toe in de sneeuw. Ik denk dat ik nu aan het einde van m’n dagje lekker in de zon ga liggen.

Baie dankie dat jy die brief gelees het. Tot wedersiens.