Een flinke stap

Jawel. Ook ik ga aan de reisverslagen beginnen voor iedereen die er geintereseerd in is. Verwacht geen Shakespeare tafarelen, maar ik zal het zo amusant mogelijk maken.

Sinds deze week is het officieel; Marc gaat voor dik 7 maanden naar het Zuidelijkste puntje van Afrika, Port Elizabeth. Ik ga daar stage lopen voor een 'non-profit organisation', zoals dat dan zo mooi heet. Ready 4 Life is dus in de volksmond een vrijwilligerswerk organisatie die werken in Kaapstad en in Port Elizabeth, waar ik dus heen ga.
Afgelopen week heb ik mijn intake gesprek gehadv via Skype en het werd al vrij snel duidelijk dat beide partijen erg enthousiast waren. Mijn lieve moeder luisterde aandachtig mee, maar wist nou niet zo goed of ze nou blij of stiekem een beetje verdrietig moest zijn. Het is geen geheim voor de meesten dat ik ontzettend veel waarde hecht aan het thuisfront, dus dit is niet niets voor mij.

Paar weken geleden heb ik voor mezelf de keuze gemaakt om dit te gaan doen. Lang heb ik alle voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen, maar daar kan men eeuwig mee bezig blijven. Iets wat ik weet van mijzelf is dat ik op z'n zachts gezegd moeite heb om dingen los te laten. Dit wetenende, heb ik mezelf gepushed om deze keuze toch te maken, simpelweg omdat ik het toch een kéér moet leren, dus waarom niet gewoon nu? Ik heb de sollicitatie mail gestuurd naar Jacco, wat mijn begeider wordt in Zuid-Afrika, en het balletje ging toen al vrij vlot rollen. Anderhalve week later was het dan duidelijk. Ik ga naar Zuid Afrika.

Zoals gezegd is Ready 4 Life een organisatie wat vrijwilligers werk verricht in de sloppenwijken van Zuid Afrika en Port Elizabeth. Maar wat ga ik daar nu precies doen? Nou, het mooie is; dat weet ik nog niet precies. In ieder geval ga ik me bezig houden met het opzettend van een jaarlijks terug komend evenement wat zich richt op Zuid Afrikaanen om zich te laten ontplooien in de Art, Culture and Design sector. Het fijne weet ik er nog niet van, dus wordt vervolgd haha. Wat ik wel weet is dat het een 3 daags evenement is waar 40.000 man op af komen, dus het is wel een flinke happening.
Tijdens het intake gesprek afgelopen week, werd al gauw duidelijk dat ik me niet maar aan 1 project ga bezighouden in de tijd dat ik daar zit. Jacco vroeg mij specefiek waar ik mij nog meer mee wil bezig houden. Ik haakte hier meteen enthousiast op in, omdat ik al jaren met kinderen in ontwikkelingslanden wil werken, maar dit is vaak een duur grapje om te verwezelijken. Dit ga ik dus ook doen daar. Zo zijn er nog tientalle mogelijkheden bij R4L om alles eruit te halen wat er voor mij in zit en het mooie is dat R4L de stage geheel naar mijn voorkeur kan inplannen. Uiteraard binnen de mogelijkheden die er op dat moment zijn.


De tijd van voorbereiden is nu begonnen. Alle formaliteiten worden nu afgewerkt, want er komt nog wel wat bij kijken voor mijn vertrek. Ik noem; een visum, mijn kamer onderverhuren/opzeggen, vaccinaties, verzekeringen, tickets boeken, papierwerk voor school, papierwerk voor de gemeente, papierwerk voor R4L, en zo kan ik nog wel even door gaan.

Erg blij ben ik ook dat er iemand met mij meegaat, want dat was in eerste instantie niet het geval. Een meisje van mijn school heeft deze week ook haar bevestiging gehad en gaat nu hetzelfde traject in als ik. Erg fijn lijkt het me om daar iemand te hebben wie je kent van thuis, want er zal genoeg zijn wat ik daar zal meemaken. Ik heb ook al een hoop foto's gezien van 2 klasgenootjes van mij die daar nu al momenteel zitten, en het is werkelijk echt fantastisch.

Uiteraard is er daar ook tijd voor wat ontspanning, want dat is wel nodig daar, dunkt mij. Er zijn daar een hoop gezellige cafétjes, waar regelmatig een biertje wordt genuttigd door de mensen die werken bij R4L. Het is een team van een man of 15 (kan er een paar naast zitten) waar de meeste Nederlands van zijn. Ik kom dan ook in een huis terrecht met andere vrijwilligers van beide seksen. Gezien de foto's die ik laast zag, zit het met de sfeer daar in huis ook wel snor.

Al met al heb ik er onwijs veel zin in. Het zal niet altijd even gemakkelijk zijn met de ellende dat ik daar ga meemaken, en ook niet om het thuisfront en mijn leven hier in Breda zomaar voor langer dan een half jaar achter te laten. Maar ik verwacht veel voeldoening uit te halen met het werk dat ik daar ga verrichten, en daar focus ik me nu dan ook wel op. Gezien het feit dat R4L alles doet op vrijwillige basis, zit er een behoorlijk prijskaartje aan deze gehele ervaring. Zoals ik wel verwachtte, krijgen de vrijwilligers 0,0 vergoeding voor iets. Niets dus. Dat is vrij weinig. Ookal is het leven daar opzich niet erg duur, ga ik een hoop vaste lasten krijgen terwijl ik geen inkomen heb voor 7 maanden. Denk dan aan huur, verzekeringen, auto, benzine, eten en drinken enzovoort. Ik ga dan ook nog een soort van ludieke verzamelings actie verzinnen, waar mensen een kleine bijdrage kunnen schenken.

Uiteraard gaat er nog een flink afscheidsfeestje gehouden worden in waar anders dan in Café Dunne, maar meer informatie volgt hierover. Ik hou jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen.

Tot weerziens